CHP yıllardır kurultaylar partisi diye eleştirildi, eleştirilen sadece kurumsal kimliği değildi seçmeni de bu eleştirilerden nasibini aldı.

 

CHP her seçim sonun da seçmeni ile birlikte sınıfta kalmıştır. Yıllarca ne sandığa sahip çıkabildiler ne de seçmen birlikteliğini koruyabildiler. 

Ana muhalefet partisi görevinden bir türlü kurtulamamasının sebebi de hantal yapısından kaynaklanmaktadır. 

Parti ne gençleşebildi, ne kadınlarımızın önünü açabilecek cesareti gösterebildi, ne de CHP nin ruhunda olan devrimci kimliğini hayata geçirebildi.

 

Sürekli kurultaylarla zaman kaybederek halk ile bütünleşemediler.

 

Mesela Erdal İnönü’nün SHP genel başkanı olduğu yılları hatırlayalım, o yıllarda sola en büyük darbeyi de zamanın CHP genel başkanı Deniz Baykal’ın vurmaya hazırlandığını görmekteyiz.

 

Mesela,

29 Eylül 1990'da olağanüstü kurultaya gidildi. İnönü'nün karşısına aday olarak çıkan Baykal, seçimi kaybetti.

 

27 Temmuz 1991 tarihinde SHP kurultayı tekrar toplandı ve yeniden İnönü-Baykal yarışı yaşandı. Baykal, bu yarışı da kaybetti.

 

SHP'de 27 Ocak 1992 tarihinde bir kez daha olağanüstü kurultay yaşandı ve İnönü-Baykal yarışında İnönü, Baykal'ı bir kez daha mağlup etti.

 

1 yıl bile dolmadan kurultaya giden bir partiden politika üretmesini bekleyemezsiniz. 

Kurultay bitti şimdi sıra çalışmaya geldi dediğiniz andan itibaren yeni bir kurultay için imza toplandığı haberi gelmekteydi. 

CHP kurultay yapmaktan Halk ile bütünleşmeyi bir türlü sağlayamadı ve gençlerin önünü açıp, kadınlarımıza cesaret yükleyecek hamleler yapmasını beceremedi.

 Git gide devrimci parti olma kimliğinden uzaklaşıp sıradanlaştı.

 

Bu şartlarda ana muhalefet partisi olarak kalmanın bile başarı olduğunu düşünmekteyim. Bu arada Deniz Baykal dönemin de yani 1999 genel seçimlerinde % 8.71 oy alarak meclise giremediği dönem bile olduğunu hatırlatmak isterim.

1999 da meclise sokamadığı için genel başkanlıktan istifa eden Baykal’ın, CHP delegelerinin oyları ile 2000 yılında tekrar genel başkan seçildiğini biliyorsunuzdur. 

Bu tercihin ne kadar yanlış bir tercih olduğunu tarih bize yıllar sonra yüzümüze vura vura gösterdi.

 

Gelelim bu güne,

 

Ya sürekli kurultay yapıyorlar, ya da genel başkan seçtikleri kişi koltuğunu korumak için her türlü entrikayı yapmaktan geri kalmıyor. 

 

 Bir taraftan AKP için tek adam partisi yakıştırması yapacaksın diğer taraftan da sen her şeye rağmen o koltukta oturmaya devam edeceksin.

 

İktidarın yıllardır yıprattığı vatandaşı muhalefet korumayı beceremiyor. Vatandaşı suçlamadan önce CHP nin devrimci ruhuna ihanet etmeyeceksin.

Sonra vatandaş olarak bizde ana muhalefet partisinden politika üretmesini, derdimize derman olmasını ve iktidara yürümesini bekliyoruz.

 

Gelelim son kurultaya, çok şükür ki bu kurultay zamanın da yapıldı.

 

13 yıl boyunca yaptığı doğru hamleler ile gönüllere giren Kemal Kılıçdaroğlu seçimlerden sonra genel başkanlığı doğru zaman da bırakmayı becerebilseydi gönüllerdeki yerini koruyabilecekti. Maalesef  Türkiye’de Genel Başkanlar demokratik bir ülkede olduklarını unutup kendilerini vazgeçilmez zannedip padişah gibi davranmaya başlıyorlar.

Daha sonra halktan koparak yalnızlaşıyorlar, bu son da maalesef fazlasıyla dramatik oluyor.

 

Kemal kılıçdaroğlu içinde dramatik oldu, CHP tarihinde kurultayda kaybeden ilk genel başkan olarak tarih de ki yerini aldı.

 

Bu son ona yakışmadı, hırsı aklının önüne geçti ve CHP ye daha fazla zarar vermeden delegeler tarafından kontrollü biçimde koltuğu elinden alındı.

 

Yeni genel başkan Özgür Özel’den beklediklerimiz,

 

Ne Deniz Baykal gibi hırslı ve zararlı, ne de Kılıçdaroğlu gibi bürokrat genel başkan ol.

 

Bazen kadınlar gibi düşün, bazen gençler gibi eğlenceli ol, bazen de vatandaş ol ve sahaya in zamanı geldiğinde de zararsız biçimde köşene çekil.

 

Hiçbir şey olamıyorsan kendin ol.

 

Unutma.

 

Demokratik yollarla ülke yönetimini devir almayı başaramazsan, kendilerini demokrat diye tanıtan anti demokratlar tarafından yönetilmeye devam edeceğiz.