ÇOCUKLAR GİBİ ŞENDİK

Bu hafta, bizi biz yapan milli ve dini bayramlarımızda neler yapar, nasıl geçirirdik hatırlatmak ve sizleri o günlere tekrar götürmek isterim.

Aile kavramının ve beraberliğin sembolü olan bayramlar, zaman içerisinde en çok değişen konulardan bir tanesi oldu. Tam da bu nedenle eski bayramlara duyulan özlem giderek artmaya başladı.

Eskiden nasıl geçerdi bayramlarımız hatırlayalım mı?

Bir hafta öncesinden başlayan bayram telaşının heyecanı bütün aileyi sarardı.

Önce gelecek misafirler için tatlılar ve börekler açılır, mahalle bakkalından şeker alınır ve bayram sabahı en güzel kaselere konulmak üzere kaldırıldı.

Babalar çocuklarını ve eşini alır alışveriş yapmak için çarşıya çıkardı, karısına en güzel entariyi alırken çocuklarına ütülü kumaş pantolon ve güzel papuçlar alırdı.

Sabahın olmasını sabırsızlıkla beklerdik. Annemiz akşam olunca önce bizi banyoya alır ve sabunla başımıza vura vura yıkadıktan sonra bir an önce sabah olması için hemen yatardık.

Annem bayram namazına gitmemiz için bizi erkendenkaldırır ve babamızla birlikte camiye gönderirdi.

Daha sonra sırasıyla;

1) Aile Ziyaretleri, ikram edilen tatlılar ve güzel sohbetler eşliğinde içilen Türk kahveleri

 2) Sokaklarda dolaşıp etrafa neşe saçan bayram davulcuları

 3) Çocuklar için en özel anlardan bir tanesi de çok bekledikleri Bayram Harçlıkları.

           Kısacası bayramlar şenlik havasında geçerken büyük küçük herkes bir daha ki bayramlara kavuşmak için birbirlerine iyi dileklerini iletirdi.

İlerleyen teknoloji ve toplumun değişen ekonomik ve kültür yapısı ile birlikte geleneksel bayram kültürü de farklı bir boyut kazanmış oldu.

23 NİSAN EGEMENLİK ve ÇOCUK BAYRAMI

İlkokulda siyah ve mavi önlük giyenler hatırlayacaktır, coşkuyla 23 Nisan çocuk bayramı kutladığımız o güzelim yılları.

Önce sınıfımızın camlarını bayraklarla ve gramafonkağıtlarıyla süslerdik. Daha sonra öğretmenlerimizin belirlediği belli bir gurup öğrencilerden oluşan modern Türkiye’yi ve meslek guruplarını temsil eden renkli kıyafetler giyer ve halkın alkışları arasında kortej yürüyüşü yapardık.Bu yürüyüşler unutulur mu?

Bu yürüyüşler hem öğrencileri heyecanlandırır hem izleyenleri mutlu eder hem de velileri gururlandırırdı.

Bayram sonrasında şampiyon olmuş takım coşkusuyla evlerimize dağılır ertesi gün bayram kritiğini sınıfta arkadaşlarımızla birlikte tekrar yapardık.

SON YILLARDA NELER DEĞİŞTİ

Heyecanımızı, coşkumuzu, bayramlarımızı, büyüklere saygımızı, küçüklere sevgimizi aldılar. Darmadağın olduk.

Siyasi irade birçok değerimizi elimizden aldı. Etrafımızda bulunan ihtiyaç sahibi komşularımızı görmezden gelerek bize Afrika’daki insanlara yardım etmemiz gerektiğini söylediler.

Komşumuzun durumuna bakmadan Fitre için SMS atıyor, zekat için tekrar SMS atıyoruz, yetmedi kurban kesmek için de SMS gönderiyoruz.

Ne komşularımız kaldı, nede geleneğimiz. SMS ile Hepsini çaldılar.

Artık ne eşine güzel entari almaya çalışan baba görüyorsunuz sokaklarda nede çocuklarını yeni kıyafetler almaya çalışan bir anne.

Hepsi hatıralarda kaldı.

Gurbetten memleketine bayram için gitmek isteyenler gidebildi mi? Hayır.

Çünkü,

Aracı olmayanlar otobüs ile gidemedi bilet fiyatları % 100 zamlandı.

Uçakla gelmek isteyenler yanına bile yaklaşamadı bilet fiyatları malum düzeyde,

Özel aracı olanlar nasıl gelecek benzin fiyatları arşa ulaştı.

Peki uzaktaki yakınlarımızla nasıl bayramlaştık? Fitre ve zekat gönderirken attığımız SMS ile. 

Yani ucuz yolu seçtik.

Ekonomik yapımız ile birlikte coşkumuzda kayboldu.

Yerli ve milli sloganı atan iktidar milli bayramlarımızı pasifize etti.

Dini bayramlarımız ekonomiye kurban edildi.

Artık mutsuz bir ülkeyiz.

Ne güzel söylemiş Yahya Kemal Beyatlı

Bin atlı, akınlarda çocuklar gibi şendik;

Bin altı o gün dev gibi bir orduyu yendik!

BUGÜNDE YENEBİLİRMİYİZ?