İnsan Hakları Beyannamesi yayınlanalı hadi diyelim onlarca yıl oldu. Kutsal saydığımız, saymadığımız her din, öğreti, mezhep onca kurallar koydu. Peygamberimiz Hz. Muhamed’in evrensel insan hakları beyannamesi sayılacak Veda Hutbesi üzerinden yüzyıllar geçti.

Tanzimattan bu yana binlerce yasa yapıldı. Son yüzyıldır gazetesi, kitabı, okulu, televizyonu, radyosu, insanlığı iyi ahlakı iyi insan olmayı anlattı.

      Her evde, her kahve köşesinde binlerce, milyonlarca kez konuşuldu “ Öldürmeyeceksin” “ çalmayacaksın” “ Kul Hakkı yemeyeceksin” “ İnsanlara, yasalara saygılı olacaksın” Çevrene, canlılara zarar vermeyeceksin”

Ne oldu? Ne yaptın?

Canlı öldürmek suç, günah, ayıp” dedin… Ülkene gelen misafirlere, turistlere tecavüz edip, öldürdün. Kendi karına, kızına ilişkilerinde “ Hayvan bunlar, asılsın” diye fetva verdin.

Elinde silah düğünde, sokakta, mitingde ateş ettin…

Evladın kanlar içinde yere yığıldığında “ Silaha, silah tutana, ateş edene vahşi dedin”

Nesli tükenen canlıları avladın, parçaladın, ülkenden geçen kuğuları pişirip yedin…

Bahçenden bir tavuk kaybolunca “ İnsanlık öldü mü” diye çığırdın.

Kuran dedin Ahlak dedin Din dedin kul hakkına tecavüz ettin Hakkın yenince beddua ettin, küfür ettin, olmadı hakkını yiyeni dövdün, öldürdün.

İçkiye, pavyona para buldun ama günde bir gazete bile almadın. Ömrünün her on yılı için bir kitap bile almadın, okumadan, geldin, gidiyorsun

Okuyana da saygı göstermedin, üstüne üstelik okuyanla, aydınlarla dalga geçtin, aklına yatmıyorsa dövdün, canını çok sıktıysa öldürdün.

Emeğin “ en değerli şey” olduğunu söyledin.

Ne emek harcadın, ne emek harcayana saygı gösterdin. Hakkın yenince çemkirdin “ Bunların Allah korkusu yok” diye… Sigortasız insan çalıştırdın.

Asgari ücrete hayır” dedin, çalışanına asgari ücreti bile vermedin. Vergi vermemek için 2 her türlü” numarayı denedin ama okul, hastane, aş, iş, maaş yetmiyor” diye inledin

Bilgiye değil, dedikoduya doğmalara değer verdin. Cahilliği, fakirliği yücelttin… Entelektüel tüm değerleri, zenginliği horladın…

Ama zengin olmak için “ ne gerekiyorsa” yaptın….

Entelektüel olmaktansa “ entelliği” tercih ettin…

Kuralları hiçe saydın. Başına gelince, bağırdın “ Böyle devlet olur mu?” Yasa nedir bilmedin, Töre dedin “ gelenek” dedin Ahlak dedin, Din dedin.

Astın, kestin, hakaret ettin…. Yetmedi öldürdün.

Başkasının dini, töresi, geleneği sana dokununca, canını yakınca Gericilik, yobazlık, hayvanlık bu… diye öfkelendin.

Temizlik imandandır” dedin.

Evini, sokağını, yaşadığın hiçbir yerini temizlemedin. Evinin duvarını bile boyamadın. Çöpünü sokağa döktün. Pislikten iltihap kaptın. Gittin muska yaptırdın, kurşun döktürdün. Hastalıktan yakının ölünce ağladın ve gözyaşları içinde “ Belediye nerede” diye sordun…

Adalet istedin” ama sen karar verirken “ vicdanın” dinlemedin. Başkaları haksız yere hapislerde sürünürken, senin için mücadele bunlar diye kalbini mühürledin.

       Kendi başına gelince haykırdın “ Adalet nerede” diye. 

Kalın Sağlıcakla!