KADINLAR GÜNÜ

                   Anma hatırlama, yadetme,bahsetme, unutmamaktır. Anma günü ise bir olayı veya bir kişinin hatırasını yadetmek  için yapılan törendir.

                   Dünyada ve ülkemizde bu hafta adı “Dünya Emekçi Kadınlar Günü” olan bir gün daha anıldı. Bu günün anılmasından kadına değer verilmeyen bir toplumun bireyi olarak 8 Mart gününde kadınlarımıza verilen değerin hiçsizliğinden utandım. Bu değersizleştirmeyi yıllar boyu devam eden ve yakın tarihimizde söylenen ifadeler kanıtlamaktadır. Özetle neler söylemişler anımsayalım;  

                   Kadın ile erkeği eşit konumda görmeyenler,

                    Kadın cinayetleri için “Medya olayları abartıyor” diyerek hafife alanlar,

                   İşsizliğin yüksek olmasını, kadınların iş aramasına bağlayanlar,

                   Kızların okumasını teşvik edecek yerde evlenemeyen erkeklerin nedenlerini kızların okumasıyla ilişkilendirenler,

                   İş isteyen kadınlara “Evdeki işler yetmiyor mu?” diyerek eve hapseden zihniyetler,  

                   Hamile kadınların sokakta gezmemesi gerektiğini savunurken bunun terbiyesizlik olduğunu söyleyenler,

                   Giyiminden dolayı tacizciyi tahrik eden kadının da suçlu olduğunu savunanlar,

                    “Tecavüze uğrayan doğursun, gerekirse devlet bakar” diyenler,

                   Kadını evin süsü gibi görenler,

                   “Örtüsüz kadın perdesiz eve benzer. Perdesiz ev ya satılıktır ya da kiralıktır” diyerek kadını başka türlü görenler,

                   “Kocama arkadaşımı tavsiye ettim, ikinci bir eş almasına müsaade ettim” diyen kadınların varlığı,

                    “Onları hafifçe dövüp korkutabilirsiniz” diyerek şiddete özendirenler,

                   Evliliğin formülünü kadın için “İtaat et, rahat et” diye açıklayanlar,

                   Kadının çalışmayı tercih ederek fuhuşa hazırlık yapmış olacağınını söyleyenler,

                   Kıyafetinden dolayı işsiz bırakılanlar ..... gibi kadın konusunda ne kadar olumsuzluk varsa söylemişler ama pazar yerlerinden atık sebze toplayıp tencere kaynatmak için çabalayanlar için tek kelime etmemişlerdir.

                    İnsan haklarında cinsiyet ayrımcılığı olmadığına göre bu utançları yaşatanlardan utandım. Kadınlar üzerinde bu kadar ayrımcı düşünceleri olan toplumlarda kadın haklarından bahsetmek zordur. Kadına uygulanan şiddetten de öte canına kastedilen yerde insanlığımdan utandım. Tacize uğrayan çocuk yaşlardaki kızlarımızdan ve bunları yazarken erkek egemen toplumdan utandım.

                   Seçim zamanlarında anımsanan ve sonra unutulan kadın haklarından ve İstanbul Sözleşmesini kaldırmak için çırpınanlardan utandım. Ancak Çoğu Avrupa ülkelerinden bile önce seçme seçilme hakkına kavuşan kadınlarımızın bunun kıymetini bilmediğini anımsayınca ve yine de bunlara rağmen size yapılanlardan dolayı utanmayanların yerine de utandım.

                   “Ey Kahraman Türk Kadını, sen yerlerde sürünmeye değil, omuzlar üzerinde göklerde yükselmeye layıksın” diyen kurucumuzun ifadesini anımsayınca utancımın azaldığını hissettim ama kazanılmış haklarını ellerinden almaya çalışanlar adına yine utandım.

                    Değerli bir arkadaşımın ifadesiyle; “Türkiye’de ve Ortadoğu’da her kadın sadece yaşamak için bile fazlasıyla emek veriyor” gerçeğiyle anma gününüzü kutlarım.